Zaufanie
JK, 2006-11-09
Niemal całą minioną kadencję gdańskiej Rady Miasta wystawiałem w tym Portalu swoją twarz i nazwisko. Wyraźne „zagęszczenie” tej wirtualnej przyjaźni nastąpiło jednak wiosną 2004 roku – z powodu moich interwencji w sprawie tzw. Trasy Lęborskiej. Wkrótce okazało się, że kwestii istotnych dla wielkiej i rozwijającej się Osowy jest taka moc, że zostałem... stałym korespondentem www.osowa.com .Wystarczy dzisiaj wpisać w portalową wyszukiwarkę moje nazwisko, by sprawdzić liczbę tematów.
Ta „przyjaźń” miała jeszcze drugie dno. Byłem radnym bezpartyjnym, wolnym od dylematów dyscypliny klubowej i wszelkich układów. Głosowałem będąc zawsze w zgodzie z własnym sumieniem i odpowiedzialnością. Także w tym Portalu dominowała rzetelna informacja i swoboda polityczna. Oczywiście – tak ja, jak i inni Autorzy zamieszczanych tekstów – dla nazwania po imieniu problemu, używaliśmy przy nazwiskach sygnatur politycznej przynależności. To naturalne, że dominacja Platformy Obywatelskiej w gdańskim samorządzie skutkowała częstszą krytyką skierowaną do tej formacji – bo i pełniący funkcję prezydenta, i kierujący większością komisji RMG byli w Klubie PO. Państwa pretensje i żale, jak i moja krytyka, miały więc konkretnych adresatów.
Cóż więc się stało nagle, że Dzielnica, która – rzec by można – tyle ucierpiała od PO (co Portal systematycznie dokumentował), ma przed wyborami odwrócić się od ludzi stojących za Nią murem ? Rozpętana „kampania antypisowska” w gruncie rzeczy do tego właśnie prowadzi. Raz jedynie wziąłem udział w toczącej się tu dyskusji z nadzieją, że uda mi się wbić w nią choćby mały klin. Zrezygnowałem, otrzymując komentarz Pani „maja.lubiejewska (MILCHA1)” : „Gdyby nie startował Pan pod szyldem PiS, mógłby Pan liczyć również na mój głos. Niestety...”. Zrezygnowałem, bo zbyt dobrze znam mechanizmy i siłę mediów. Po 30 latach pracy dziennikarskiej muszę docenić rolę kropli drążącej każdą materię.
Wyznałem szczerze, że najchętniej zachowałbym swą polityczną niezależność, ale tegoroczne wybory praktycznie wykluczają z walki komitety bezpartyjne. Moje sympatie były rozpoznawalne – wybór listy PiS nikogo nie powinien zdziwić. Tym bardziej nie ma on znaczenia dla moich potencjalnych wyborców z Osowej, że wielokrotnie głosiłem tu potrzebę „atomizacji” samorządów. Pisałem wręcz o konieczności zdawania legitymacji partyjnych w chwili odbierania mandatu radnego. To oczywiście sytuacja wyidealizowana w realiach polskiej demokracji, ale kto wie... co stać się może. Mam siebie za samorządowca, a nie polityka. W procesie tworzenia społeczeństwa obywatelskiego – czego jestem gorącym orędownikiem – taką formą winny się zakończyć nasze przemiany.
Wróćmy jednak na chwilę jeszcze do rzeczywistości. Bardzo szanuję konstytucyjne prawo poszanowania prywatnej własności. Także w odniesieniu do tego Portalu. Mam do jego Właściciela rodzaj żalu – nie żalu, ale nic więcej. Istotnie – jednym z najdoskonalszych osiągnięć Polski po 1989 roku jest, uważam, zniesienie cenzury. Nie wyobrażam sobie powrotu do czasów, które świetnie poznałem i których nie zapomnę. Jest jednak pewna różnica między wolnością myśli, a odpowiedzialnością za słowa. Moją podstawową zasadą było w dziennikarstwie – nie szkodzić, nawet pomagając – nie szkodzić.
Od paru dni rozdaję własne ulotki w ruchliwych punktach dzielnic swojego okręgu. Spotykam ludzi, którzy odmawiają ich przyjęcia „bo PiS”, ale i takich którzy biorą z uśmiechem „bo PiS”. Podobne zachowania dotyczą także innych komitetów. Ale najwięcej jest objawów zniechęcenia do wyborów w ogóle. To właśnie jest jeden ze skutków prowadzenia kampanii totalnych. Skutkiem daleko groźniejszym będzie jednak przypadkowy wybór przypadkowych ludzi. Alternatywa: iść, czy nie iść do urn – jest żadną alternatywą. To zupełnie tak, jakby ucinać przysłowiową gałąź, na której siedzimy.
To, że komuś nie podoba się Kurski albo bracia Kaczyńscy, Tusk, Rokita, Olejniczak czy Lepper albo Giertych – tu, na gdańskich ulicach nie powinno mieć najmniejszego znaczenia. Żadnego z tych nazwisk nie ma przecież na listach wyborczych. Wybieramy z innej półki, wybieramy spośród siebie. Jeśli więc podsycać będziemy negatywne emocje, potłuczemy naszą kulejącą demokrację doszczętnie.
Na co więc jeszcze liczę ? Na refleksję i ogólnospołeczny rozsądek. Na to, że pójdzie do wyborów jak najwięcej z nas, na to, że każdy z wyborców odda swój cenny głos osobie, którą poznał, do której nabrał zaufania, na to, że nie będzie to wybór przypadkowy.
Janusz Kasprowicz
www.kasprowicz.pl
Cóż więc się stało nagle, że Dzielnica, która – rzec by można – tyle ucierpiała od PO (co Portal systematycznie dokumentował), ma przed wyborami odwrócić się od ludzi stojących za Nią murem ? Rozpętana „kampania antypisowska” w gruncie rzeczy do tego właśnie prowadzi. Raz jedynie wziąłem udział w toczącej się tu dyskusji z nadzieją, że uda mi się wbić w nią choćby mały klin. Zrezygnowałem, otrzymując komentarz Pani „maja.lubiejewska (MILCHA1)” : „Gdyby nie startował Pan pod szyldem PiS, mógłby Pan liczyć również na mój głos. Niestety...”. Zrezygnowałem, bo zbyt dobrze znam mechanizmy i siłę mediów. Po 30 latach pracy dziennikarskiej muszę docenić rolę kropli drążącej każdą materię.
Wyznałem szczerze, że najchętniej zachowałbym swą polityczną niezależność, ale tegoroczne wybory praktycznie wykluczają z walki komitety bezpartyjne. Moje sympatie były rozpoznawalne – wybór listy PiS nikogo nie powinien zdziwić. Tym bardziej nie ma on znaczenia dla moich potencjalnych wyborców z Osowej, że wielokrotnie głosiłem tu potrzebę „atomizacji” samorządów. Pisałem wręcz o konieczności zdawania legitymacji partyjnych w chwili odbierania mandatu radnego. To oczywiście sytuacja wyidealizowana w realiach polskiej demokracji, ale kto wie... co stać się może. Mam siebie za samorządowca, a nie polityka. W procesie tworzenia społeczeństwa obywatelskiego – czego jestem gorącym orędownikiem – taką formą winny się zakończyć nasze przemiany.
Wróćmy jednak na chwilę jeszcze do rzeczywistości. Bardzo szanuję konstytucyjne prawo poszanowania prywatnej własności. Także w odniesieniu do tego Portalu. Mam do jego Właściciela rodzaj żalu – nie żalu, ale nic więcej. Istotnie – jednym z najdoskonalszych osiągnięć Polski po 1989 roku jest, uważam, zniesienie cenzury. Nie wyobrażam sobie powrotu do czasów, które świetnie poznałem i których nie zapomnę. Jest jednak pewna różnica między wolnością myśli, a odpowiedzialnością za słowa. Moją podstawową zasadą było w dziennikarstwie – nie szkodzić, nawet pomagając – nie szkodzić.
Od paru dni rozdaję własne ulotki w ruchliwych punktach dzielnic swojego okręgu. Spotykam ludzi, którzy odmawiają ich przyjęcia „bo PiS”, ale i takich którzy biorą z uśmiechem „bo PiS”. Podobne zachowania dotyczą także innych komitetów. Ale najwięcej jest objawów zniechęcenia do wyborów w ogóle. To właśnie jest jeden ze skutków prowadzenia kampanii totalnych. Skutkiem daleko groźniejszym będzie jednak przypadkowy wybór przypadkowych ludzi. Alternatywa: iść, czy nie iść do urn – jest żadną alternatywą. To zupełnie tak, jakby ucinać przysłowiową gałąź, na której siedzimy.
To, że komuś nie podoba się Kurski albo bracia Kaczyńscy, Tusk, Rokita, Olejniczak czy Lepper albo Giertych – tu, na gdańskich ulicach nie powinno mieć najmniejszego znaczenia. Żadnego z tych nazwisk nie ma przecież na listach wyborczych. Wybieramy z innej półki, wybieramy spośród siebie. Jeśli więc podsycać będziemy negatywne emocje, potłuczemy naszą kulejącą demokrację doszczętnie.
Na co więc jeszcze liczę ? Na refleksję i ogólnospołeczny rozsądek. Na to, że pójdzie do wyborów jak najwięcej z nas, na to, że każdy z wyborców odda swój cenny głos osobie, którą poznał, do której nabrał zaufania, na to, że nie będzie to wybór przypadkowy.
Janusz Kasprowicz
www.kasprowicz.pl
« wróć | wersja do wydruku | odsłon: 2178
Polecamy
